Orpg|| Lauren & Tessa

Enrique Emanuel Salvador

Ik haal mijn schouders op "het komt wel goed, ik denk dat het gif nog wat in mijn bloed zit en ik heb pijn dat verhoogd mijn hartslag ook" zeg ik dan met een kleine glimlach tegen Alice.
Ik geef even een kus op haar voorhoofd.

Austin Miller

We lopen de supermarkt binnen. In de gang van de popcorn en dergelijke, pak ik een of ander doosje vast. Door een of andere reden, vraag mij niet welke, maar waarschijnlijk door mijn onhandigheid, laat ik het doosje vallen. Het valt met al het nodige lawaai open. Ik kijk Bella even aan en sluip dan subtiel en al fluitend weg.

Christabella Maria Martinez

Ik begin te lachen om de actie van Austin en schut daarbij mijn hoofd.
Ik pak maar even een ander pakje en doe die dan in het winkelwagentje, we lopen snel door naar de volgende afdeling.
Uiteindelijk hebben we behoorlijk wat ingeslagen en staan we aan de kassa om af te rekenen.
We verdelen het in wat tassen en uiteindelijk staan we weer buiten de winkel.

Alice April Anderson

"Heb je pijn?" roep ik half uit. Ik spring uit het bed en druk op het rode knopje. Binnen enkele seconden staat er een verpleegster in de kamer. "Een pijnstiller voor hem." zeg ik voor Enrique iets kan zeggen. Ze knikt en loopt om een pijnstiller.
Uiteindelijk komt ze terug en brengt de pijnstiller via het infuus in. "Bedankt." zeg ik met een glimlach en ga weer op de rand van het bed zitten aan Enrique zijn voeten. De verpleegster loopt weer weg. Ik rijk mijn hand naar Enrique zijn hand en pak hem vast.

Enrique Emanuel Salvador

Ik zucht eventjes, had ik dat maar niet gezegd.. Ik voelde me alleen maar zieker door die pijnstillers ik had liever die pijn dan dat ik me nog beroerder voelde.
Opeens word ik ontzettend misselijk, ik schiet overeind, Alice drukt opnieuw op het knopje en al snel staat er weer een verpleegster.. Alice loopt heel even wat verder de kamer in.
Al snel geef ik over in het bakje die de verpleegster voor me had gepakt.. Er zit wat bloed bij.
"Ik ga even met de dokter overleggen.. Het zou kunnen zijn dat door de klappen je lever of je maag gescheurd is.. " zegt de verpleegster dan.
Ik knik voorzichtig en laat me weer achteruit zakken.

Austin Miller

We komen weer aan bij de villa, waar we alles netjes opbergen in de kasten etc. Ik pak meteen de popcorn en ren naar Bella, die al in de woonkamer zit. Ik spring over de leuning van de zetel en land er met een plof in. Ik start de film en zet de popcorn tussen ons beide in.

Christabella Maria Martinez

Het voorstukje met de reclames voor volgende films zijn nog bezig.
Ik prop een paar popcorntjes zo tussen mijn lippen dat het lijkt op de knoopjes die een mond moeten vormen bij een sneeuwpop.
"Kijk Austin ik ben een sneeuwpop" zeg ik dan gebrekkig door de popcorntjes tussen mijn lippen.

Alice April Anderson

Geschokt kijk ik de verpleegster na. Plots gaat mijn telefoon af, ik schrik waardoor ik een of andere spastische beweging maak en grijp dan naar mijn telefoon. Ik neem op. "Met Alice."
"Alice, kan je vanavond komen oefenen voor de show van morgen?" hoor ik aan de andere kant van de lijn. Mijn docente van piano. Oh ja, shit die stomme show. "Euhm, nou ja, het zit zo..." Maar de docente onderbreekt mij: "Alice, je gaat toch niet terugtrekken bij deze unieke kans he! Je staat nu ingeschreven en niemand kan je plaats vervangen. Je bent verplicht om te komen." Ik kijk Enrique even aan.
"Ow..." is het enige wat ik kan uitbrengen. Uiteindelijk herstel ik mij weer en leg kort het verhaal van Enrique uit. "Dat is geen enkele reden om weg te blijven van school, je kan niet zo maar een dag weg blijven hoor." zegt de docente enigszins kwaad.
"Je moet verplicht naar school als er niks aan jou fysisch is. Buiten de schooluren kan je hem nog altijd bezoeken." En de lijn wordt verbroken. Ik stop mijn telefoon weg en zucht diep.
Enrique kijkt mij vragend aan. "Ik moet verplicht vanavond naar een repetitie en moet gewoon naar school gaan morgen enzo..." Ik loop wat dichter en zie Enrique al onmiddellijk panikeren. "Rustig, rustig." sus ik en leg mijn hand op zijn arm.

Enrique Emanuel Salvador

"Je komt wel terug toch ? Alsjeblieft !" Zeg ik dan, mijn hartslag begint omhoog te raken.
Al snel komen er weer verplegers aangerend, een van heb overlegt met Alice of ze een kalmerend middel mogen toedienen waardoor ik waarschijnlijk ook even slaap op het moment dat zij er niet is.
Alice stemt er mee in, de spuit word in mijn arm gestoken en al snel word mijn hartslag weer rustig.

Austin Miller

Ik barst in lachen uit door Bella haar idiote gezichtsuitdrukking. "Mooi, kan ik je in de vriezer zetten." lach ik en geef haar een stootje.
Uiteindelijk begint de film, ik neem wat popcorn en prop het in mijn mond.

Christabella Maria Martinez

Druk eet ik mee met de popcorn.. Tot op bepaalde stukjes, dan ga ik steeds langzamer eten en uiteindelijk krijg ik een trillipje.
Bij sommige stukken lopen er dan ook hier en daar tranen over mijn wangen.

Alice April Anderson

"Ik ben gauw terug." Ik druk mijn lippen op die van Enrique en hij sluit langzaam zijn ogen al. "Ik blijf wel bij hem hier zitten." zegt een verpleger. Ik knik en bedank hem, dan loop ik snel het ziekenhuis uit, waar ik meteen in een taxi kan stappen.
Hij begint te rijden richting school.

Enrique Emanuel Salvador

Het duurt niet lang voordat ik eindelijk ik slaap val.

Austin Miller

Uiteindelijk loopt de film ten einde. "En nu the conjuring!" zeg ik enthousiast en pak hem al. Ik steek de film in en het start al op. Ik maak het volledig duister in de kamer en plof neer in de zetel.

Christabella Maria Martinez

Bij het eerste schrikmomentje zet ik het kommetje waar toch al geen popcorn meer in zit opzij.
Als het volgende schrikmoment komt kruip ik als een gek naar Austin toe, ik verstop me wat tegen hem aan.

Alice April Anderson

We zijn nu al een goed uurtje aan het repeteren. We nemen even pauze. "Dat ziet er al goed uit!" zegt de docente enthousiast en maakt enkele klapgeluiden uit enthousiasme. Uiteindelijk gaan we weer verder met oefenen.

Enrique Emanuel Salvador

*slaapt*

Austin Miller

Ik begin te lachen als er weer een schrikmomentje is. "Geniale film toch." zeg ik al lachend.

Christabella Maria Martinez

"Hij is goed in elkaar gezet maar.. Aaah!" gil ik dan alweer uit.
Ik kruip nog wat dichter tegen Austin aan en probeer me te verstoppen.
Als ik nog verder zou kruipen zou ik bijna in hem verdwijnen.

Alice April Anderson

"Dat komt goed!" zegt de docente enthousiast op het einde van de los. We knikken allen tevreden en dan pak ik mijn tas. Ik loop naar buiten, maar ik word tegengehouden door iemand. "He Alice, ga je nog wat mee drinken?" vraagt Emily, een meisje dat ook is gekozen. "Euhm, nu niet, sorry." zeg ik met een pruillip en draai mij dan om, om er weer vandoor te gaan. Als ik nu nog even langs de villa ga, kan ik douchen en mijn tas al pakken en meteen propere kleding meenemen voor morgenvroeg onmiddellijk aan te trekken voor school... Dat klinkt als een goed idee.
Ik stap gauw door naar de villa.

Uiteindelijk kom ik aan bij de villa, ik loop de trappen op en pak in mijn kamer een klein koffertje. Enkele make-up spullen, kleding voor morgen, tandenborstel etc. Misschien kan ik ook wat voor Enrique meenemen...
Ik loop de trappen op en loop Enrique zijn kamer binnen. Ik pak daar enkele t-shirts en broeken uit zijn kast. Die stop ik ook in het koffertje. Dan loop ik terug naar beneden. Ik kan misschien ook onmiddellijk even douchen... Ik loop de badkamer in, kleed mij uit en stap onder de douche. De warme stralen laten mijn huid lichtjes tintelen, het voelt goed. Uiteindelijk stap ik weer van onder de douche en doe een nieuw setje kleding aan. Voor nu kan ik wel even zonder make-up... Ik loop terug mijn kamer in, pak nog mijn oplader van mijn telefoon mee en het koffertje en loop de trappen af. "Alice!" hoor ik Austin roepen vanuit de woonkamer. Ik loop de woonkamer in en blijf aan de deuropening staan. "Hoe is het met Enrique?" vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Hij is ontwaakt, maar heeft verlatingsangst nu. Ik ga dus amper thuis zijn. Jullie kunnen wel altijd eens op bezoek komen als jullie willen." Ik draai mij terug om en loop naar buiten. Ik bel voor een taxi en enkele minuten later staat er een taxi aan de stoep.
Ik stap in en zeg dat hij richting het ziekenhuis moet.

Enrique Emanuel Salvador

Ik word wakker, voorzichtig knipper ik met mijn ogen.
Als ik echt goed bij de tijd heb besef ik dat Alice nergens is.
'' Alice ! '' roep ik in paniek, gelijk komt er een verpleegster aan.
'' Rustig aan meneer Salvador, u moet aan uw hart denken.. ze komt er zo aan '' zegt ze dan.

Austin Miller

"Arme Enrique toch..." zucht ik en concentreer mij weer op de film. Een van de engste scènes komt, een vrouwelijke gil verlaat mijn mond door het schrikken. Naast mij hoor ik Bella hard lachen, ik kijk haar verbaasd aan. "Wat?"

Christabella Maria Martinez

Ik rol van de bank van het lachen en kom dus met een luide plof op de grond terecht.
Al lachend kom ik weer overeind "je klonk een beetje als een vrouw.." Weet ik dan al lachend uit te brengen.
"Ik wou eerst zelf gillen maar.." Giechel ik dan door en laat me weer achterover op de grond vallen.

Alice April Anderson

De taxichauffeur helpt mij uitstappen en ik betaal hem en als extra nog wat fooi. Ik laat het koffertje achter mij aan rollen en loop het ziekenhuis binnen. Onmiddellijk zie ik een bordje 'Intensive Care' staan, ik volg de pijltjes die mij leiden naar de kamer van Enrique.
"Alice!" hoor ik al vanuit de verte iemand roepen. Enrique. Hij is wakker. Ik snel er naar toe, wat niet al te handig is met een tas en een koffer. Ik laat alles uit mijn handen vallen in de kamer en dring tussen de dokter en verpleegster door. "Rustig, Enrique." sus ik en pak zijn arm vast, waar ik zachtjes over streel.

Enrique Emanuel Salvador

De dokter en de verpleegster besluiten de kamer maar te verlaten.
"Je bent er toch " zeg ik dan met een kleine glimlach, ik sla mijn armen om Alice heen en druk haar stevig tegen me aan.
"Ja alleen ik moet mijn spullen nog heel even van de gang pakken" antwoord ze dan.
Ik kijk even naar de draadjes die aan me hangen, het bloedzuiveringsaparaat was inmiddels weer van me af gehaald.
Ik probeer op te staan van het bed "ik zal ze even voor je halen" zeg ik dan enthousiast.

Austin Miller

"Christabella Maria Martinez!" roep ik geacteerd kwaad uit. Ik ga staan en hang boven Bella. "Hoe durf je zo met mij te lachen!" Uiteindelijk schiet ik zelf in de lach en val ik door het lachen bovenop Bella. "Sorry." weet ik nog net uit te brengen.

Christabella Maria Martinez

Ik moet nog wat lachen om Austin "het geeft niets" breng ik al lachend uit.
"Ik geloof dat, dat stukje heel eng moest zijn van die film of niet ? Ik vond het wel grappig " zeg ik dan giechelend terwijl ik Austin aan kijk.
"Uhh Austin.. Ik wil je niet beledigen maar je bent best zwaar" ga ik nu wat zachtjes lachend verder.
Austin rolt zich van me af waardoor hij nu naast me op de grond ligt.
"Dit is zooo romantisch.. Samen op de grond .. Kijkend naar het witte plafond" probeer ik te acteren maar ik kan mijn lach niet inhouden waardoor het acteren nogal mislukt.

Alice April Anderson

"No way!" roep ik meteen uit en druk Enrique in het bed. Hij kijkt mij met zijn puppy oogjes aan. "Nee nee nee." zeg ik. Nu trekt hij een pruillip erbij. "Weet je dat je echt een slecht mens bent." zeg ik wat lachend en geef hem een klein duwtje. "Maar ik denk dat het beter is dat je nu nog wat blijft liggen."
Ik draai mij om en wil naar de gang lopen, maar al snel voel ik twee armen om mij heen, die mij op het bed trekken. Ik spartel lichtjes en giechel wat. "Jij gaat wat rusten, meneer." zeg ik al lachend en kijk op. Ik geef hem een kus op zijn wang en probeer dan weer recht te geraken.

Enrique Emanuel Salvador

"En jij ook mevrouw" zeg ik dan met een ondeugende glimlach.
Ik geef Alice een paar kusjes achter elkaar over haar hele gezicht heen, Alice begint wat te giechelen.
"Weet je wat nu handig zou zijn ?" Zeg ik dan met een glimlach.
"Als die koffers hier zo poef opeens zouden kunnen zijn, dan hoeven we allebei niet op te staan" zeg ik dan lachend, ik geef Alice nog een kus op haar wang.

Austin Miller

"Weet je wat nog romantischer is?" Ik spring recht en til Bella op. Ik ren naar buiten, het strand op en zet Bella weer neer. "Dit is toch romantischer, niet?" grijns ik en plof neer. Ik kijk naar de hemel, waar er allerlei sterren staan te schitteren.